Damska koszula, nim weszła w skład bielizny osobistej, była po prostu górną częścią stroju kobiecego, widoczną, choć częściowo przesłanianą innymi elementami garderoby. Gdy przyszła moda na odzienie wierzchnie o wiele bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz mniej zauważalna, w ostateczności w całości ukryta pod suknią lub bluzką. Jednak noszono ją nadal ze względu na ochronę przed chłodem oraz dla komfortu, ponieważ przeważnie była uszyta z tkaniny delikatniejszej niż suknia wierzchnia, często sztywna i szorstka.

W ten sposób koszula stała się elementem damskiej bielizny osobistej. Dla komfortów szyto koszule o coraz prostszym kroju oraz pokaźniejszym dekolcie. Mimo, że koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie ozdabiano ją haftami oraz koronkami - sprawdź https://hurtownia-lorena.pl/sukienki. W okresie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, inkrustowane koronkowymi wstawkami. Długość koszuli dopasowana była do długości sukni odpowiadającej aktualnej modzie, czyli stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku rozpoczęto szyć koszule z dzianin oraz tanin z włókien chemicznych, pierwotnie nylonu, później syntetycznego jedwabiu i tzw. szermezy.